Sosyal ve Ekonomik Kamu Hakları

Kişinin toplum hayatı içindeki sosyal ve ekonomik faaliyetleri ile ilgili olan; bireylere Devlet’ten olumlu bir davranış, bir hizmet, bir yardım isteme imkânını tanıyan haklardır. Bu haklara “isteme hakları (pozitif statü hakları)’’ da denir. Bu haklar Anayasa’mn ikinci kısmının üçüncü bölümünde 41-65. maddeler arasında düzen-
Kişisel kamu hakları, kişinin Devlet tarafından dokunulamayacak özel alanının sınırlarını çizen hak ve hürriyetlerdir, hukuk düzenince kişiyi topluma ve özellikle de Devlet'e karşı korumak İçin öngörülmüşlerdir.
lenmiştir. Bu haklara örnek olarak “ailenin korunması ve çocuk hakları” (m.41), “eğitim ve öğretim hakkı” (m.42), “çalışma ve sözleşme hürriyeti” (m.48), “çalışma hakkı’’ (m.49), “çalışma şartları ve dinlenme hakkı’’ (m.50), “sendika kurma hakkı’’ (m.51), “toplu iş sözleşmesi ve toplu sözleşme hakkı’’ (m.53), “grev hakkı ve lokavt’’ (m.54), “sağlık hizmetleri ve çevrenin korunması’’ (m.56), “konut hakkı’’ (m.57), “sosyal güvenlik hakkı’’ (m.60) gösterilebilir. Bu tür haklar Devlet’in bazı hizmetleri yapmasını zorunlu kılar, Devlet’e sosyal alanda birtakım ödevler yükler. Ancak Anayasa’ya göre Devletin bu hizmetleri yerine getirebilmesi mali kaynaklarının yeterliliğine bağlıdır (m.65).
Sosyal ve ekonomik kamu hakları, kişinin toplum hayatı içindeki sosyal ve ekonomik faaliyetleri ile ilgili olan; bireylere Devlet'ten olumlu bir davranış, bir hizmet isteme imkânını tanıyan haklardır. Bu haklara “ isteme hakları (pozitif statü hakları) ” da denir.

 

KAYNAK: www.puuny.com