Kamusal mallar bu açıdan üç alt kümeye ayrılabilirler (Gözübüyük, 2004, s.255). Bu alt kümeler, niteliği gereği kamusal mal sayılanlar, geleneksel kamusal mallar ve özgüleme yöntemiyle kamusal mal olanlardır.
Özel mülkiyete konu olamayacak nitelikteki kamusal mallar, “niteliği gereği kamusal mal’’ sayılırlar. İdare, bunların kullanılmaları ve korunmaları için gerekli önlemleri alır. Bu tür kamusal malların büyük bir bölümü, “kökenleri açısından doğal kamusal mallardandır.
Otlak, yaylak, kışlak ve pazar yerleri gibi kamusal mallar, geleneksel olarak kamu malı sayılırlar. Bunların kamusal mal olma niteliği, tamamen kuşaktan kuşağa geçen ortak kullanım alışkanlıklarından kaynaklanmaktadır.
Kamu otoritelerinin ellerindeki bir malın, kamusal mal statüsüne sokulmasına, tahsis ya da özgüleme denmektedir (Yayla, 1992-1993, s.11). Özgüleme; yasayla, şehir planları aracılığıyla dolaylı biçimde, kamu tüzel kişileri arasında nakil biçiminde veya doğrudan kamu tüzel kişisi tarafından koşul işlemle yapılabilir.
Kamu malları konusunda ayrıntılı bilgi için bakınız. YAYLA, Y. (1992-1993). Kamu Malının Çağdaş Tammı Hukuk Araştırmaları Dergisi, Cilt.7, Sayı.1-3, İstanbul.
Tahsis (Özgüleme): Devletin özel mülkiyetindeki bir malın, orta malı veya hizmet malı hâline getirilmesi ya da bir kamusal malın, bir kamusal mal kümesinden diğerine geçirilmesi işlemidir.
KAYNAK: www.puuny.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder