Ölçülülük ilkesi, bir hakkın veya özgürlüğün sınırlanmasında kullanılan aracın, sınırlamayla ulaşılmak istenen amacı gerçekleştirmeye elverişli olmasını, bu aracın amaç için zorunlu ve gerekli olmasını ve nihayet söz konusu araçla ulaşılmak istenen amaç arasında makul bir denge olmasını ifade eder (Oğurlu, 2002, s.21). Ölçülülük ilkesinin üç alt ilkeden oluştuğu görülmektedir. Bu ilkeler şunlardır: Elverişlilik ilkesi, gereklilik ilkesi ve orantılılık ilkesi.
İdare tarafından alınmış olan bir kolluk önleminin hedeflenen amaca ulaşmaya uygun olmasına elverişlilik ilkesi denmektedir (Oğurlu, 2002, s.36). Başvurulan araç, hedeflenen amaca ulaşmada yetersiz kalıyorsa veya amaca ulaşmasını engelliyorsa ya da zorlaştırıyorsa alman önlemin elverişli olmadığı söylenebilir (Bucak-tepe, 2008, s.349).
Gereklilik ilkesi, hukukun öngördüğü amaçlara ulaşılmasına imkân veren birçok kolluk önlemi arasında bireysel çıkarlara en az zarar verici olanının seçilmesini ifade eder (Oğurlu, 2002, s.37).
Kolluk önlemleriyle amaçlanan hedef ile bu hedefe ulaşmak için kullanılan araçlar arasında adalet duygusunun ve ortak akim kabul edebileceği bir oran olmasını ifade eden ilKeye orantılılık veya âdil denge ilkesi denmektedir.
Ölçülülük ilkesi hakkında ayrıntılı bilgi için bakınız. OĞURLU, Y. (2002). Karşılaştırmalı İdare Hukukunda Ölçülülük İlke si. Ankara: Seçkin Yayınevi.
KAYNAK: www.puuny.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder