Emeklilik; “belli bir yaşa gelmiş veya belli bir hizmet süresini doldurmuş bulunan kamu görevlisinin, kamu görevlisi statüsünden çıkarılıp emeklilik statüsüne sokulmasıdır’’ (Gözübüyük-Tan, 1998, s.660). Emeklilik, hem sosyal güvenlik ilkesinin ve devletin sosyal devlet olmasının bir gereği, hem de idarenin sürekli kamu görevlisi kullanmasının doğal bir sonucudur.
Emeklilik kişisel bir haktır. Bundan dolayı da bir başkasına devredilemez. Miras yolu ile de mirasçılarına geçmez. Kamu görevlisinin ölümü üzerine, yasada belirtilen yakınlarına dul ve yetim aylığı bağlanır.
Kamu görevlisinin emeklilik statüsüne girmesi, idârî bir işlemle olur. Kamu görevlisinin emekli statüsüne girmesi işlemi, kendi kurumunca yapılır. Fakat kamu görevlisinin emeklilik haklarından yararlandırılma işlemleri, Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından yapılmaktadır.
Kamu görevlilerinin emekliye ayrılma nedenlerini üç grupta toplamak mümkündür. Bunlardan birincisi, yasanın zorunlu kıldığı durumlarda emeklilik; ikincisi, idârenin isteği üzerine emeklilik ve üçüncüsü de kamu görevlisinin isteği üzerine emekliliktir.
Kamu görevlilerinin emeklilerine ve hak sahiplerine sağlanan haklar şunlardır: 1) Yaşlılık aylılığı (emekli aylığı). 2) Malûllük, görev malûllüğü ve harp malullüğü aylıkları. 3) Hak sahiplerine bağlanan aylıklar. 4) Evlenme ve cenaze ödeneği. 5) Emekli ikRamiyesi. 6) Toptan ödeme ve ihya.
Malûllük: Bir kimsenin bir dış etki, hastalık veya kaza sonucunda çalışma gücünü kısmen veya tamamen yitirmesidir.
KAYNAK: www.puuny.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder